Razvoj kanona Novog zavjeta

Novi zavjet
Evanđelja
Matej  • Marko  • Luka  • Ivan/Jovan
Djela
Djela apostolska
Poslanice
Rimljanima I Korinćanima  • II Korinćanima Galatima  • Efežanima Filipljanima  • Kološanima I Solunjanima  • II Solunjanima I Timoteju  • II Timoteju Titu  • Filemonu  • Hebrejima Jakovljeva  • I Petrova  • II Petrova I Jovanova  • II Jovanova III Jovanova  • Judina
Otkrovenje
Knjiga Otkrovenja
Razvoj kanona Novog zaveta
p r u

Razvoj kanona Novog zavjeta je bio viševekovni proces tokom kojeg je između desetina evanđelja, i stotina raznih spisa koji su kružili ranohrišćanskim zajednicama, od strane crkve izabrano četiri evanđelja i još nekoliko poslanica i spisa koji su postali Novi zavet hrišćanske Biblije.

Prvih sto godina, zvanični crkveni spisi sadržali su iskjučivo Stari zavet. Neke knjige koje su kasnije ušle u Novi Zavet su već postojale, ali još nisu bile uzdignute na status kanonisih spisa.^[1]

Rasprave o kanonu trajale su tokom nekoliko vekova. Prva dva veka hrišćanstva Biblija još uvek nije bila kanonizovana i mnogi apokrifni spisi su kružili hrišćanskim svetom. Zbirka hrišćanskih spisa koju poznajemo kao Novi zavet uobličena je oko 180-200. godine.^[2] Čak ni tokom 3. veka nije bilo usaglašenog kanona niti usaglašene teologije.^[3]

Kompletan spisak od 27 knjiga Novog zaveta najranije je zabeležen kod Atanazija Aleksandrijskog 367. godine.^[3]

1. ↑ John Norman Davidson Kelly, Early Christian Doctrines, London 1958. p52
2. ↑ Greška u referenci: Nevaljana oznaka <ref>; nije zadan tekst za reference po imenu Pejgels
3. ↑ ^{3,0 3,1} Greška u referenci: Nevaljana oznaka <ref>; nije zadan tekst za reference po imenu Ehrman